⛔️ابتلا به کرونا را مخفی نکنیم!

✍دکتر حمید حیدرپناه، جامعه شناس

🔹کرونا همچنان در کشور جولان می دهد و متاسفانه حال کرونایی مردمان دیارم ایلام خوب نیست!
کمبود امکانات بیمارستانی، تخت آی سی یو، کپسول اکسیژن و دارو به شدت بیداد می‌کند‌.
با این وجود تلاش کادر درمان و مدیران حوزه بهداشت قابل تحسین است.
🔹البته این درست که بخشی از مشکلات ناشی از بی‌خیالی و جدی نگرفتن برخی از مردم است اما نمی‌توان از ایرادات اجرایی و سیاست‌های دولت در قبال این بیماری گذشت، وقتی از همان ابتدای ورود ویروس به کشور غافلگیر شدیم!
🔹بخشی از مشکلاتی که تا امروز هم پابرجاست سیاست‌های رفتاری، فرهنگی و رسانه‌ای متولیان است، از همان ابتدا تا امروز طوری رفتار کردند و هشدار دادند که انگار کسی کرونا بگیرد اشتباه و گناهی نابخشودنی مرتکب شده است.
آمار رشد مبتلایان را با لحنی سرزنش‌آمیز اعلام می‌کنند و طوری رفتار می‌شود که اگر کسی کرونا گرفت صدردرصد خودش مقصر بوده، در حالی که وقتی شرایط همه‌گیری در جامعه رواج پیدا می‌کند، حتی بخش زیادی از افرادی که با دقت تمام رعایت کردند هم مبتلا شدند، هنوز هم خیلی از مبتلایان نمی‌دانند واقعا کجا و چگونه یک لحظه درگیر شدند و بدون شک هیچ‌کس دوست نداشته و ندارد این ویروس مرموز وارد بدنش شود!
🔹ضمن اینکه بخش زیادی از مشکلات همه‌گیری ناشی از عدم سیاست‌های منطقی قرنطینه و اعمال محدودیت‌ها، تعطیل‌نکردن ادارات و سازمان‌ها بوده که بخش اعظم مبتلایان، شاغلان و کارکنان ادارات هستند.
🔹حتی این روزها که استان‌هایی مانند ایلام در حال عبور از وضعیت قرمز به سیاه هستند هم مدیران ارشد استانی حاضر به تعطیلی کامل ادارات، سازمان‌ها و مراکز پرتردد نیستند و همچنان تمام بار بیماری را به دوش مردم گذاشته‌اند و آن‌چنان رفتار شده که احساس گناه در مبتلایان ایجاد شود که مهمترین عواقب آن مخفی‌کردن ابتلا از نزدیکان و اقوام از ترس فشار اجتماعی است.
همین مخفی کردن، مانعی برای قطع موقت ارتباطات، نشست و برخاست‌های فامیلی و موجب افزایش زنجیره انتقال شده است.
🔹از دیگر ضعف‌های فرهنگی و رسانه‌ای متولیان، تمرکز روی هشدارها جهت مبتلا نشدن است اما اگر کسی به هر دلیلی مبتلا شد چه کند، چه درمانی بکار ببرد و برای بهبودی زودتر چه باید بکند؟ طرح و برنامه خاصی مدنظر نیست!!!
🔹انگار اطلاع‌رسانی به جامعه تا مرحله مبتلا‌نشدن است و در مرحله ابتلا رها می‌شود که این امر موجب سردرگمی، افزایش استرس، فشار روانی به فرد و خانواده و از همه مهمتر خوددرمانی و تجویزهای کوچه‌بازاری شده است!!
🔹اتفاق تلخ‌تر عدم طرح و برنامه فرهنگی برای خانواده‌های متوفیان کروناست که باید علاوه بر تحمل مصیبت فراق عزیزشان، فشارهای اجتماعی و برخوردهای گاه غیرعادی جامعه را هم تحمل کنند، آن هم در جامعه‌ای که طی دوران پیشاکرونا بالاترین سطح از ابراز همدردی و عزاداری را داشته و اکنون که دیگر هیچ خبری از مراسم و طی کردن روند معمول گذر از مراحل سوگواری را ندارند، تحمل مصیبت سخت‌تر شده است!!
که این مقوله نیازمند فرهنگسازی است که در یادداشت جداگانه‌ای به آن خواهم پرداخت.
🔹لازم است مردم ما با واقعیت این بیماری کنار بیایند، اینکه فقط یک بیماری است چیزی شبیه آنفولانزا یا هر ویروس دیگر، بنابراین اگر کسی مبتلا شد با واقعیت کنار بیاید و به راحتی دیگران را مطلع کند، که ضمن قطع زنجیره ارتباط، اطرافیان بتوانند جهت درمان سریع‌تر به آنها کمک کنند، چرا که بخش زیادی از افراد خصوصا جوانان و افراد سالم که به مرحله سخت بیماری یا مرگ رسیده‌اند ناشی از عدم رسیدگی فوری و گذشت چند روزه از مراحل اولیه بیماری است که شاید اگر زوتر اقدامات درمانی را آغاز می‌کردند به شرایط وخیم نمی‌رسیدند.
🔻بنابراین ضروری است متولیان فرهنگی و رسانه‌ای خصوصا صداوسیما تمهیدات اساسی برای این معضلات بیندیشند تا با آرامش بیشتری از این مرحله سخت بگذریم.

(اگر این یادداشت را می‌پسندید به اشتراک بگذارید)