✍️ایرج مقدم، مدیر مسئول پایگاه خبری هزارپیشه
استان ایلام، با وجود موقعیت استراتژیک و مسیرهای پرتردد، همچنان درگیر جاده‌هایی است که بیشتر به قتلگاه شباهت دارند تا مسیرهای ایمن ارتباطی. هر سال میلیاردها تومان بودجه برای بهبود وضعیت راه‌های مواصلاتی این استان اختصاص می‌یابد، اما آنچه در عمل مشاهده می‌شود، جاده‌هایی فرسوده، پرخطر و بی‌کیفیت است که جان مردم را به بازی گرفته‌اند.
مرگ در جاده‌هایی که توسعه را ندیده‌اند
آمارهای رسمی نشان می‌دهد که تعداد کشته‌ها و مصدومان تصادفات جاده‌ای در ایلام، فراتر از حد تصور است. این جاده‌ها با عرض کم، پیچ‌های خطرناک، روشنایی نامناسب و فقدان علائم راهنمایی مناسب و کافی، هر روز جان مسافران را تهدید می‌کنند. در ایام اربعین، که تردد به اوج خود می‌رسد، این نواقص به فاجعه‌ای تمام‌عیار تبدیل می‌شوند.
بودجه‌هایی که به جاده‌ها نمی‌رسد!
هر ساله مسئولان از تخصیص بودجه‌های هنگفت برای بهسازی جاده‌های ایلام خبر می‌دهند، اما نتیجه آن چیست؟ یک بررسی ساده از پروژه‌های نیمه‌کاره، آسفالت‌های بی‌کیفیت، پل‌های ناقص و طرح‌هایی که سال‌ها روی کاغذ مانده‌اند، نشان می‌دهد که این اعتبارات در مسیرهای مرگبار استان هزینه نمی‌شوند. در حالی که برخی استان‌ها بزرگراه‌های مدرن و مسیرهای ایمن دارند، مردم ایلام هنوز باید در جاده‌های ناایمن جان خود را کف دستشان بگیرند.
۱۲ هزار میلیارد تومان برای چه؟
مدیران حوزه راه و راهداری بارها اعلام کرده‌اند که برای بهبود وضعیت جاده‌های استان، علاوه بر بودجه عادی ۱۲ هزار میلیارد تومان بودجه فوق برنامه و متمم هزینه شده است. با چنین مبلغی، انتظار می‌رفت جاده‌های ایلام امن‌ترین مسیرهای کشور باشند، اما واقعیت چیزی جز بی‌کفایتی، بی‌توجهی و مدیریت ناکارآمد نیست. نه‌تنها تغییری در سطح ایمنی جاده‌ها دیده نمی‌شود، بلکه همچنان شاهد افزایش آمار قربانیان تصادفات در این استان هستیم. این تناقض، نشان از ضعف شدید نظارت و عدم شفافیت در نحوه هزینه‌کرد این بودجه‌های کلان دارد.
ایلام، صدرنشین تلفات جاده‌ای کشور
بر اساس آمارهای رسمی، استان ایلام در صدر جدول بیشترین تلفات جاده‌ای کشور قرار دارد و ناامن‌ترین جاده‌های ایران متعلق به این استان هستند. این وضعیت نه‌تنها یک بحران، بلکه یک فاجعه انسانی است که مسئولان باید برای آن پاسخگو باشند. وقتی جاده‌های ایلام به گورستان متحرک تبدیل شده‌اند، دیگر جای هیچ‌گونه توجیه و وعده‌های بی‌اساس نیست.
چرا استاندار ایلام به این موضوع بی‌تفاوت است؟
با تغییر استاندار، انتظار می‌رفت حداقل شاهد یک تحول مدیریتی و برکناری مدیران ناکارآمد باشیم، اما همچنان همان مدیرانی که در سال‌های گذشته عملکردی ضعیف داشته‌اند، بدون هیچ تغییری به کار خود ادامه می‌دهند. این بی‌تفاوتی استاندار نسبت به وضعیت بحرانی جاده‌های استان، سؤالات جدی درباره میزان تعهد او به جان مردم استان ایجاد کرده است. چرا با وجود این حجم از مشکلات و نارضایتی‌های گسترده، تغییری در مدیریت این حوزه رخ نمی‌دهد؟ آیا قرار است مردم همچنان قربانی این بی‌کفایتی‌ها باشند؟
حادثه امروز؛ تیری خلاص بر یکی از سه قشر
حادثه تلخ امروز که سومین حادثه مشابه در همین نقطه است، در حقیقت تیری خلاص بر یکی از این سه قشر خواهد بود:
۱. تیر خلاص بر بدنه مدیریت استان، در صورتی که استاندار و سایر مدیران ارشد همچنان در برابر این وضعیت فاجعه‌بار سکوت کرده و هیچ اقدامی برای برکناری مدیر ناکارآمد راهداری انجام ندهند.
۲. تیر خلاص بر مدیریت ناکارآمد راهداری، در صورتی که استاندار با تصمیمی قاطع، مدیرانی را که سال‌ها نتوانسته‌اند حتی ابتدایی‌ترین استانداردهای ایمنی را در جاده‌های استان اجرا کنند، از کار برکنار و عزل کند.
۳. تیر خلاص بر مردم و مطالبات مردمی، اگر این حادثه هم مانند ده‌ها حادثه قبلی به بایگانی سپرده شود و مدیران ارشد استان با بی‌توجهی، بار دیگر نشان دهند که جان مردم برایشان اهمیتی ندارد.
چرا نظارت وجود ندارد؟
سؤال اساسی این است که چرا هیچ نهاد نظارتی عملکرد دستگاه‌های متولی را بررسی نمی‌کند؟ چرا پروژه‌های جاده‌ای با وجود هزینه‌های هنگفت، این‌چنین بی‌کیفیت و ناقص اجرا می‌شوند؟ آیا جان مردم این استان کمتر از سایر نقاط کشور ارزش دارد؟
از دکتر بخشنده دادستان عمومی و انقلاب استان انتظار داریم به عنوان مدعی العموم در سریعترین زمان ممکن بر علیه مدیر نالایق و ناکارآمد راهداری ایلام اعلام جرم نماید و ضرورت دارد قصور و ناتوانی مدیریتی ایشان را نادیده نگیرد؛ و بدون کوچکترین تعارفی برخورد قانونی را در دادکاه صالحه خواستار شود.