✍ ایرج مقدم، مدیر مسئول پایگاه خبری_تحلیلی هزارپیشه
جناب آقای دکتر بخشنده، دادستان محترم مرکز استان ایلام با سلام و احترام
مردم ایلام چشم‌انتظار اجرای دستوری قاطع و فوری از سوی دستگاه قضایی برای حل یکی دیگر از کم‌کاری‌های مدیریتی استان هستند؛ پروژه‌ای که از سال ۱۴۰۰ کلید خورده اما هنوز بر زمین مانده است!
جاده‌ی دسترسی بیمارستان رازی نه پروژه‌ای عظیم است و نه به بودجه‌های کلان چند هزار میلیاردی نیاز دارد. کل تعریض و بهسازی این مسیر ۱۷۰۰ متر بیشتر نیست، اما همان‌گونه که پیداست، بی‌کفایتی و کم‌توجهی برخی مدیران متولی، این مسیر کوتاه را به معضلی بزرگ برای مردم و بیماران تبدیل کرده است.
آنچنان که مستحضرید، بیمارستان رازی در ایام اربعین به عنوان یک بیمارستان ملی و حتی بین‌المللی شناخته می‌شود. در این ایام، با ورود زائران و افزایش بار مراجعات، این بیمارستان باید از قابلیت و امکانات بالایی برخوردار باشد. اما وضعیت نامناسب جاده دسترسی به این بیمارستان، به‌راحتی می‌تواند جان بیماران و زائران را به خطر بیندازد.
در این سال‌ها، مردم ایلام بارها از زبان استاندار سابق و مدیر راهداری شنیده‌اند که این پروژه در آستانه‌ی اتمام است، اما این اظهارات یک وعده تو خالی بیش نبوده و در عمل هیچ اتفاقی نیفتاده است.
بهرام نیا، استاندار وقت، به همراه هژبری معاونت عمرانی وی، بارها وعده اتمام این پروژه را داده‌اند، اما همچنان مسیر دسترسی به اصلی‌ترین مرکز درمانی استان در وضعیت نامناسب باقی مانده است.
بهرام نیا در یک مورد پس از بازدید نمایشی از این پروژه دستوری احساسی مبنی بر حل معظل را در ۴٨ ساعت داد؛ غافل از اینکه هزار ۴٨ ساعت گذشت و مشخص شد؛ رفتارهای نمایشی نه منطقی است و نه عملیاتی.
چشمه خاور مدیرکل راهداری استان وعده داده بود که پروژه تا پایان سال ۱۴۰۲ به بهره‌برداری برسد. اما افسوس و هزاران افسوس اکنون به روزهای پایانی سال ۱۴۰۳ رسیده‌ایم و جاده همچنان در همان وضعیت بحرانی است.
حسب اظهارات چشمه خاور این پروژه به مبلغ حدوداً ۵۰۰ میلیارد ریال به پیمان رفته و از مصوبات سفر ریاست جمهوری است، اما هنوز به سرانجام نرسیده است.
چرا این اعتبار جذب نشده است؟ اگر جذب شده، چرا پروژه به اتمام نرسیده است؟
این ۱۷۰۰ متر، فقط یک جاده نیست؛ بلکه مسیری است که روزانه جان صدها بیمار اورژانسی و همراهانشان به آن وابسته است.
این مسیر کوتاه نه‌تنها بشدت حادثه‌خیز است، بلکه کوچک‌ترین ترافیک در آن، بازی با جان بیماران اورژانسی محسوب می‌شود.
چگونه ممکن است که در استانی که مدیرانش مدعی هزینه‌کرد ١٢ هزار میلیارد تومانی در حوزه اربعین هستند، یک پروژه‌ی اضطراری که اتفاقاً به زائران هم بی‌ارتباط نیست، همچنان روی زمین مانده باشد؟ آیا جان مردم ایلام و بیماران این بیمارستان، ارزش کمتری از پروژه‌های نمایشی دارند؟
این مسیر ۱۲۰۰ متر آن هیچ معارضی ندارد و تنها ۵۰۰ متر آن دارای معارض است. چطور ممکن است که برای یک پروژه‌ی حیاتی، حتی بخش بدون معارض نیز تکمیل نشده باشد؟ آیا نمی‌توان با توجه به اهمیت و فوریت این مسیر، دستور تسریع در رفع معارضین و اجرای پروژه را صادر کرد؟
وعده مدیرکل راهداری به عنوان مسئول مستقیم پروژه نه‌تنها محقق نشده، بلکه به یک دغدغه‌ی عمومی تبدیل شده است. چرا مسئولین مربوطه نتوانسته‌اند از اعتبار مصوب سفر ریاست جمهوری برای این پروژه استفاده کنند؟ آیا به واقع در جذب اعتبار و تخصیص آن ناتوانی وجود دارد، یا کج‌دار و مریز عمل می‌شود؟
جناب آقای دکتر بخشنده، بعد از ورودتان به موضوع اهمال در سه راه جندالله و اهمال در شهرداری، در صورت صلاحدید، به این موضوع مهم نیز ورود کنید.
با وضعیتی که موجود است و شناختی که از این مدیران داریم؛ امروز، مردم ایلام نگاهشان به دستگاه قضایی است تا با ورود قاطع و فوری، تکلیف این پروژه را روشن کند. این پروژه نه‌تنها یک مطالبه مردمی، بلکه یک ضرورت فوری و حیاتی برای حفظ جان بیماران است.
مردم ایلام، دیگر تحمل شنیدن وعده‌های توخالی را ندارند؛ و قرار نیست باز فاجعه ای انسانی در استان و این بار در این نقطه رخ دهد؛ تا حضرات از خواب غفلت بیدار شوند و پس از بروز حادثه اهمال کاری خود را توجیه نمایند.
جناب آقای دادستان
انتظار می‌رود به عنوان مدعی العموم همانند دستورات کارساز اخیر، دستوری صریح و بدون ملاحظه برای تکمیل فوری این مسیر صادر نمایید؛ تا هم از وقوع فاجعه خونینی دیگر پیشگیری کرده باشید و هم دیگربار شاهد چنین کم‌کاری‌ها و وعده های تو خالی از سوی مدیران ناکارآمد نباشیم.