✍️ایرج مقدم، مدیر مسئول رسانه هزارپیشه
بهار، این پیام‌آور رویش و طراوت، بار دیگر از راه رسید و دست نوازشگر خود را بر دشت‌ها و کوه‌های دیارمان کشید. نوروز را، این آیین کهن پیوند دل‌ها، به یکایک شما فرهیختگان و هم‌استانی‌های ارجمند تبریک عرض می‌کنم و از صمیم قلب، سالی سرشار از برکت، سلامت و آرامش برایتان آرزومندم.
در این روزها، طبق سنتی دیرپا و ریشه‌دار، مردم به دید و بازدیدهای نوروزی می‌پردازند؛ و در استان ایلام، که مردمانش همواره در آغوش طبیعت زیسته‌اند، این ایام بهانه‌ای است برای سفرهای کوتاه و بلند، برای دیدار عزیزان، برای گشت‌وگذار در دامن کوه‌ها و دشت‌ها. اما در پس این همه زیبایی، سایه‌ای سنگین و نگران‌کننده گسترده شده است؛ سایه‌ای که سال‌هاست بر سر مردم این دیار سنگینی می‌کند و همچنان بی‌پاسخ مانده است: وضعیت اسفبار و فاجعه‌بار راه‌های مواصلاتی استان ایلام، که محصول بی‌تدبیری مطلق مدیریت راهداری استان است و هر سال جان ده‌ها نفر را می‌گیرد، دردی جانکاه بر پیکره‌ی این سرزمین باقی می‌گذارد.
این واقعیت تلخ، دیگر بر هیچ‌کس پوشیده نیست که جاده‌های این استان، به‌جای آنکه مسیری برای پیوند باشند، به قتلگاهی خاموش بدل شده‌اند. پیچ‌های بی‌حفاظ، عرض‌های اندک و نامتوازن، آسفالت‌های فرسوده، کمبود علائم هشداردهنده و نبودِ حداقل امکانات ایمنی، همه و همه دست به دست هم داده‌اند تا مسافران نوروزی در هر سفر، با دلهره و نگرانی قدم در این مسیرهای خطرناک بگذارند. اینجا، در استان ایلام، رانندگی نه یک مهارت، بلکه یک آزمون دشوار بقاست!
اما آیا این فجایع ناگهانی رخ می‌دهند؟ یا حاصل سال‌ها ناکارآمدی و سوءمدیریت‌اند؟
وقتی آمارهای وحشتناک تلفات جاده‌ای ایلام را مرور می‌کنیم، درمی‌یابیم که این مرگ‌ومیر بی‌سابقه، نه یک حادثه، که نتیجه‌ی مستقیم بی‌کفایتی و عدم مدیریت صحیح است. بارها و بارها مردم از خطرناک‌بودن مسیرها گفته‌اند، بارها اجساد هم‌استانی‌ها از لابه‌لای آهن‌پاره‌ها بیرون کشیده شده‌اند، اما هیچ اقدام مؤثری از سوی متولیان امر، به‌ویژه مدیریت راهداری، صورت نگرفته است. این جاده‌ها نه تنها توسعه نیافته‌اند، بلکه روزبه‌روز فرسوده‌تر و خطرناک‌تر شده‌اند.
در این میان، جای یک سوال اساسی خالی است: مسئولان کجا هستند؟ استاندار محترم ایلام که متولی اصلی مدیریت این زیرساخت‌های حیاتی است، در کجای این فاجعه ایستاده است؟ آیا خبر ندارد که جاده‌های این استان هر ساله جان هم‌استانی‌های بی‌شماری را می‌گیرند؟ آیا نمی‌بیند که این مسیرها، که باید شریان‌های حیات باشند، به دامگاه مرگ بدل شده‌اند؟ یا شاید هم بی‌تفاوتی و بی‌عملی، پاسخ همیشگی ایشان به این مطالبه‌ی حیاتی مردم است؟
اما فارغ از این کم‌کاری‌های آشکار، یک حقیقت تلخ دیگر نیز پیش روی ماست: در حالی که مسئولان چشم بر این وضعیت بسته‌اند، مردم چاره‌ای جز آن ندارند که خودشان، مسئولیت حفظ جانشان را بر عهده بگیرند. پس، از همه‌ی هم‌استانی‌های عزیز، از تمامی رانندگان و مسافران نوروزی تقاضامندم که در هنگام تردد، نهایت دقت را به خرج دهند. هیچ چیز ارزشمندتر از جان شما و عزیزانتان نیست. لطفاً با صبوری، با رعایت کامل قوانین راهنمایی و رانندگی، و با درک این واقعیت که جاده‌های این استان به‌هیچ‌وجه ایمن نیستند، سفر کنید.
امیدوارم که هیچ خانواده‌ای، به‌جای شادی نوروز، داغدار عزیزانش نشود. امید که هیچ خانه‌ای، سیاه‌پوش بی‌تدبیری مدیرانی نشود که وظیفه‌شان را فراموش کرده‌اند. و امید که روزی، این فریادها شنیده شود و ایلام، از این وضعیت بحرانی نجات یابد.
نوروز بر شما مبارک، اما مراقب باشید؛ که جاده‌های این دیار، با کسی شوخی ندارند.