✍خداداد ابراهیمی/ روزنامه نگار
این روزها معرکه‌ای به نام”استاندارجدید ایلام” ناگهان به معضل اول استان تبدیل شده آنگونه که گویی ایلام، هیچ درد و رنجی ندارد جز انتصاب استاندارجدید که گروه‌های سیاسی به آن دخیل می بندند و او را منجی شهر و دیارمان تلقی می کنند. این نمایش سیاسی که در دو سکانس “بومی” و ” غیر بومی” درجریان است، قصه‌‌ای پرغصه و پشت پرده‌‌های کثیف و تهوع آوری دارد و حاصل آن جز مرگ فرصت‌ها برای ایلام، عایدی دیگری ندارد.
دراین رهگذار اما سیاسیکاری و نعل وارونه زدن، بیشتر از هر زمانی، از چهرهی سیاسیون، نقاب بر داشته است. یکی راهنمای “راست” می‌زند و به “چپ” می‌پیچد و دیگری، فلسفه‌ی “بومی” می بافد و در مجلس”غیربومی”کباب مرغ همسایه را با تَوهُمِ کبابِ غاز، به نیش می کِشد یعنی اینکه مردم با ماسک‌ها و صُورَتَک‌ها، طرفند، نه با چهرهی بی‌روتوش سیاستمداران!
هرچند که خردمندانه‌ترین انتصاب، خواه بومی و خواه غیر بومی، انتصاب فردی جامع الاطراف، خوشنام، تجربه آموخته و دست‌‌‌پاک است اما اینک که گزینه غیربومی از دستور کار خارج شده،
چرا گزینه بومی را به پرتگاه هُل می‌دهید؟
بگذارید لااقل چند مدیر ایلامی در جاهای دیگر منصوب شوند حتی اگر منسوب شما نباشند.
چرا زیر پای نخبگان ایلامی را خالی می کنید؟ که زیرپای هم کشیدن، دردناک‌تر از مرگ نخبگان است. همین فرصت سوزی و نخبه‌کشی است که انتصاب مدیران شایسته ایلامی را در مرکز به ناکامی می‌کشاند و تفکر ضد توسعه “زیر پای هم کشیدن” را رقم می‌زند.
از دیرباز، نادیده گرفتن مدیران توانمند ایلامی در معادلات سیاسی و ممانعت از انتصاب آنان در سمت‌های کلان استانی و کشوری، تبعات و لطمات جبران ناپذیری را به دنبال داشته که این روزها، شاهد آثار مخرب آن هستیم. لذا بایسته است کُنشگران اجتماعی و رسانه‌ای از مدیران تحصیلکرده و تجربه‌آموخته به عنوان سرمایه‌های گرانسنگ اجتماعی صیانت کنند و اجازه ندهند دلالان سیاسی، با لبخندهای مسموم خود، مردم را فریب دهند و شایستگان ما را به مذبح سیاست ببرند. همان به اصطلاح سیاستمدارانی که راهبرد و تفکر آنان بر مدار دروغ وتزویر می چرخد و فروغ شاعر دراین راستا، چه نیکو گفته است:
“من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها می‌آیم
و این جهان به لانه‌ی ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمی‌ست
که همچنان که تو را می بوسند
در ذهن خود طنابِ دارِ تو را می بافند”