⚫️فوری
انالله وانا الیه راجعون
تیتر آخر؛
پژمان مهدوی‌فر آسمانی شد
▪️پژمان مهدوی‌فر روزنامه‌نگار و پیشکوت رسانه‌ای پس از تحمل چند روز بیماری کرونا لحظاتی پیش جان به جان آفرین تسلیم کرد…
خانواده، دوستان و همکاران خود را در اندوهی بی‌پایان فرو برد
◾️هزارپیشه با نهایت تالم و تاثر فراوان مصیبت وارده را به خانواده محترم ایشان و جامعه‌ی رسانه‌ای استان تسلیت می‌گوید
روحش شاد و یادش گرامی
⚫تیتر آخر اول شد…
✍دلنوشته/ ایرج مقدم/در رثای پژمان همیشه قهرمان
همین ٣ هفته پیش کرونا گرفته بودم؛ هر کسی زنگ می زد و احوالی می پرسید؛ پژمان زنگ زد و احوالمو پرسید؛ تمام تاکید کلامش این بود روحیه خودمو حفظ کنم و بمن روحیه داد…
یک هفته بعدش تهران بودم؛ قبل و بعد جراحی قلبم چندین بار زنگ زد و احوالمو پرسید و باز تاکید بر حفظ روحیه ام داشت؛ پژمان گفت: ایرج همه کنارتیم؛ نترس و نگران نباش، تو بر می گردی و باز باهم کار خبری انجام میدیم و مردم به ما نیاز دارند…
عجب روزگاریست؛ من مرگ خود را در یک قدمی خودم می دیدم؛ اما هرگز حدس نمی زدم مدت کوتاهی بعد باید در رثای پژمان مطلب بنویسم؛ پژمان هم نمی دانست…
دنیا محل تجربه و عبرت هست؛ اما متاسفانه ما انسانها هیچوقت عبرت نمی گیریم…
من ایمان آوردم به بی وفایی این چند روز عمر بی ارزش؛ ایمان آوردم که این روزگار اینقدر نامرد است؛ شک داشته باشم، همین یادداشت را من به پایان برسانم و زنده باشم…
آری دنیا و روزگار و عمر ما متزلزل است و قابل اعتماد نیست…
پژمان با اخلاقی نیکو، چهره ای شاد، لبی خندان و روحیه ای سرشار از امید، به ناگاه ظرف چند روز پرکشید…
نه دوا نجاتش داد و نه علم پزشکی و نه دعای هزاران تن از همکاران و خانواده و مردم…
بله، آنچه باید اتفاق بیفتد می افتد… با اینکه از ته دل دارم می سوزم و چشمان اشکبارم مجال نمی دهد و تمرکزی برای نوشتن ندارم؛ اما می خوام تاکید کنم که ” بازگشت همه بسوی اوست…”
چیزی که در هزاران منبر، اساتید بما می گویند و چند دقیقه بعد فراموش می کنیم…
روح پژمان امشب پر کشید؛ و از پژمان همان کردار و رفتار خوبش باقی ماند که امشب تیتر همه رسانه ها و پست بیشتر صفحه اینستاگرام مردم استان شد…
آری… پژمان پر کشید؛ فردا دفن می شود؛ اما او زنده است و
یاد و نام وی حالا حالا باقیست…
پژمان مرد اخلاق بود و کسانی که این دنیا را بی ارزش بدانند و اخلاق را فدای دنیا نکنند؛ تا ابد زنده اند…
به اعتقاد من پژمان درس اخلاق داد و قهرمان دلها خواهد ماند و
تیتر آخر با پژمان اول شد…
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
مرده آنست؛ که نامش به نکویی نبرند…
شادی روح بلندش
ذکر صلوات