🔘گزارشی از روستایی کُردنشین در شهرستان آمل استان

«فیلبند» بهشت گمشده کُردها

✍️ به قلم خبرنگار خبرگزاری کردپرس

روستای کُردنشین فیل بند در شهرستان آمل یکی از تفرجگاه های زیبای شمال کشور است که هر ساله جمعیت بیشماری را به سوی خود می کشاند.

اواخر هفته گذشته به عادت مسافرت های همیشگی ؛ دوستان رفتن به روستای فیل بند آمل را پیشنهاد کردند.روستایی که به گفته آن ها، با ندیدنش عمر آدم به فنا می رود. با همین جمله«بر فنا رفتن عمر»؛ تصمیم به این سفر به اتفاق چند تن از دوستان گرفتیم و از تهران به سمت جاده پر پیچ و خم هراز به راه افتادیم. جاده هراز همواره به خاطر پیچ های تند و شلوغی روزهای تعطیل، پر بود از ماشین های که پشت به پشت هم ترمز می گرفتند و این جاده ی دراز و طویل را تبدیل به ستونی از ماشین های در راه مانده کرده بودند
به «جاده سنگچال»رسیدیم.جاده سنگچال را به سمت کوهستان فیل بند ادامه دادیم.هر چه بیشتر به سمت ارتفاع حرکت می کردیم،آرام آرام پرده از روی مناظر زیبا گشوده می شد و به دلیل بارانی بودن هوا،پاییز تابلویی از زیبایی و هنرنمایی رنگ ها و برگ ها را به انسان نشان می داد.آنقدر تلالو نور و رنگ و طبیعت در هم گره خورده بود که نمی دانم چگونه یک به یک روستاهای زیبای ساخته شده از معماری ویلایی را به جای می گذاشتیم و به قله فیل بند نزدیک می شدیم.
تصویری که فیل بند را به بهشت گمشده شبیه می کند، عبور ابرها از زیر دامنه روستای فیل بند است که هر رهگذری را در بهت و اعجاز رنگارنگی هستی در فکر فرو می برد و اگر او را به حال خود رها کنید، دوست دارد بر فرش ابرها پای گذارد و مهمان آسمان شود.

اهالی به این روستا «فلبن »می‌گویند که کوتاه شده فیل‌بند است.
این روستا اواسط پاییز تا اواخر زمستان خالی از سکنه است و تابستان و بهار محل سکونت مردم ملکشاه و دیوا و مسافران می باشد.

کُردهای ایلامی الاصل ساکنان فیل بند

آنچه برای من به عنوان یک روزنامه نگار جالب بود، تاریخچه ی این روستا است.
گویا قدمت این روستا به ۸۰۰ سال پیش برمی گردد اما نزدیک به ۳۵۰ سال پیش به دستور پادشاه وقت صفوی حدود ۳۰۰۰ خانوار از کردهای (ملکشاهی ایلام) به این منطقه کوچ داده می شوند.
موضوعی که خیلی نظر من را به خود مشغول کرده بود، نام خانوادگی همه روستانشینان بود که با پسوند و پیشوند «ملکشاهی»بود که نشان از هویت تاریخی این مردم را یدک می کشید.

محمد از اعضای دهیاری روستا در پاسخ به این سوال من که چند خانوار در فیل بند زندگی می کنند،توضیح داد: نزدیک به ۱۴۰۰ خانوار، دائما در حال آمد و رفت به روستا هستیم و قشلاق ما در روستای دیوا ملکشا است که بهار و تابستان و تا اواسط پاییز به اینجا نقل مکان می کنیم و در فصل پاییز و زمستان به آنجا می رویم.

مرتضی یکی دیگر از اهالی فیل بند است او می گوید: ما خود را کُرد می دانیم و به فرهنگمان افتخار می کنیم و هر وقت از هم زبان هایمان به اینجا می آیند با روی گشاده تر از آن ها استقبال می کنیم.

او ادامه داد: تا حالا چند بار به ایلام و منطقه ملکشاهی سفر کرده ام تا بیشتر درباره اجدادم بدانم.
همچنین بعد از آمد و رفت ما به ایلام، بسیاری از ایلامی ها به اینجا می آیند و از طبیعت زیبای فیل بند دیدن می کنند.

هر چند ملکشاهی ها خود را کُرد و ایلامی می دانند اما امروز نمی توانند به زبان کُردی صحبت نمایند و گویش آن ها، گویش بابلی است که یکی از گویش‌های مازندرانی است.

علی یکی دیگر از اهالی میگوید: کُردها مردمان خونگرم و مهربانی هستند و همواره مهمان را عزیز می دانند.
درسال جمعیت زیادی به فیل بند می آیند و ما سعی می کنیم که در اجاره دادن ویلا و یا خدمت رسانی به آن ها هوایشان را داشته باشیم.

او می گوید: ما خانه ها و زمین هایمان را در فیل بند به کسی نمی فروشیم و ۹۰ درصد روستا در اختیار ملکشاهی ها قرار دارد.

از او دلیل این کار را می پرسم، پاسخ می دهد: چرا باید زمین و خانه خود را به تهرانی ها بفروشیم و بعدا بیاییم و برای آن ها کارگری کنیم.
پس سنگ در جای خود سنگین است!

اکبر دیگر ساکن فیلبند درباره مراسمات و رسومات ملکشاهی ها می گوید: ما سعی کرده ایم که رسوم و رسومات پدرانمان را فراموش نکنیم و در شادی و عزا همچون دیگر کردها رفتار می کنیم.