⏪بیوگرافی بهروز بوچانی روزنامهنگار و نویسنده ایرانی
◀بیوگرافی بهروز بوچانی
روزنامهنگار و نویسنده ایرانی
↩بیوگرافی بهروز بوچانی
متولد ۱ مرداد ۱۳۶۲ در استان ایلام
روزنامهنگارونویسنده کرد ایرانی است.
↩شرح حال او با نام رفیقی نه مگر کوهستان که در اردوگاه پناهندگان مانوس نوشته که برنده جایزههای بسیاری شده است. او از سال ۲۰۱۳ (میلادی) در جزیره مانوس گرفتار است.
↩بهروز بوچانیزاده یکم مرداد ۱۳۶۲ (۳۶ سال)
ایران، استان ایلام،شهرستان بدره، روستای آبهرشغل روزنامهنگار، نویسنده،فیلمساز، و مدافع پناهندگی
آموزش علوم سیاسی، جغرافیای سیاسی، و ژئوپولیتیک آلما ماتردانشگاه تربیت مدرس
دانشگاه خوارزمی
↩آثار برجسته:
رفیقی نه مگر کوهستان نوشتهای از زندان مانوس
چوکا، الان ساعت چنده؟(فیلم)
↩جوایز برجسته:
جوایز ادبی: نخستوزیری ویکتوریا
جایزه برتر: ویکتوریا برای ناداستان
جایزه ملی: زندگینامه
↩بهروز بوچانی به عنوان استادِ مهمانِ دانشگاه بیرکبِکِ لندن انتخاب شد.
↩پناهجویی
بهروز بوچانی پس از فرار از ایران به اندونزی رفت تا خود را به استرالیا برساند. او دو بار تلاش کرد با قایق از اندونزی به استرالیا برود. بار نخست، قایق غرق شد و ماهیگیران اندونزیایی نجاتش دادند. بار دوم نیروی دریایی سلطنتی استرالیا او و ٧۵ پناهجوی دیگر را دستگیر کرد و آنها را به بازداشتگاهی در جزیره مانوس فرستاد.
↩ بهروز بوچانی
او در تاریخ ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹ بعد از ۶ سال موفق شد برای شرکت در یک انجمن ادبی جزیره مانوس را ترک کرده و به نیوزیلند سفر کند و طبق گفته ی خود هیچگاه به مانوس و استرالیا بر نخواهد گشت.وی اسناد موقت سفر و مجوز این سفر را از اداره مهاجرت پاپوآگینه نو دریافت کرده است.
↩آثار
بهروز بوچانی کتاب رفیقی نه مگر کوهستان را در ۵ سال با پیامکهایی که با پیامرسان فوری واتساپ برای دوستش امید توفیقیان در استرالیا میفرستاد و امید توفیقیان آن را از زبان فارسی به زبان انگلیسی برگردان میکرد.
↩جوایز
↔بهروز بوچانی در سال ۲۰۱۷ (میلادی) با همکاری آرش کمالی سروستانی فیلمی مستند به نام چوکا، الان ساعت چنده؟ را ساخته بود که به چند جشنواره بینالمللی، مانند جشنواره فیلم لندن راه پیدا کرد.
↔بوچانی در ژانویه ۲۰۱۹ برای داستان رفیقی نه مگر کوهستان برنده جوایز ادبی نخستوزیری ویکتوریا به ارزش ۱۲۵٬۰۰۰ دلار استرالیا شد. او برای شرکت در مراسم جایزه اجازه نیافت از اردوگاه جزیره مانوس خارج شود.
↔در آوریل ۲۰۱۹ کتاب رفیقی نه مگر کوهستان برنده جایزه برتر ادبی نیو ساوت ولز به ارزش ۱۰ هزار دلار شد.
↔در اوت ۲۰۱۹ بهروز بوچانی برنده جایزه ملی زندگینامه استرالیا مهمترین جایزه زندگینامه استرالیا شد. مبلغ این جایزه ۲۵ هزار دلار است که از سوی کتابخانه ایالتی نیو سات ولز پرداخت میشود. وی با استفاده از واتساپ در مراسم شرکت کرد.
⬅بهروز بوچانی پس از شش سال جزیره مانوس را ترک کرد و وارد نیوزیلند شد در تاریخ ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹ – ۲۳ آبان ۱۳۹۸
↔بهروز بوچانی، نویسنده کرد ایرانی که بیش از شش سال در بازداشتگاه پناهجویان در جزیره مانوس در پاپوآ گینهنو زندانی بود، این جزیره را به مقصد نیوزیلند ترک کرده است.
↔بوچانی پس از ورود به نیوزیلند گفته است دیگر هرگز به پاپوآ گینهنو و استرالیا بر نمیگردد.
بوچانی اسناد موقت سفر و مجوز این سفر را از اداره مهاجرت پاپوآ گینهنو دریافت کرده است.
↔بهروز بوچانی جایزه ملی بیوگرافی استرالیا را هم برد رمان واتساپی پناهجوی کرد ایرانی جایزه ادبی استرالیا را بردتقلیل آدمها به شماره؛ ‘هیچ دوستی جز کوهها: نوشتهای از زندان مانوس’
↔بهروزبوچانی با ویزای مسافری به کرایستچرچ در نیوزیلند سفر کرده و قرار است در یک رویداد ادبی شرکت کند.
↔بهروز بوچانی در توییتر از ورود خود به نیوزیلند خبر داده و آزادیاش پس از شش سال را “هیجان آور” خوانده و گفته است به دعوت “جشنواره کلمه” در کرایستچرچ به نیوزیلند سفر کرده است.
↔او قرار است در این رویداد در باره کتاب “هیچ دوستی جز کوهها” سخن بگوید که جوایز متعدد ادبی را از آن خود کرده است.
↔بوچانی این کتاب را با پیامکهایی که با واتساپ برای دوستش امید توفیقیان میفرستاد نوشت و آقای توفیقیان آن را از فارسی به انگلیسی ترجمه کرده است.
↩برخی منابع خبری احتمال درخواست پناهندگی آقای بوچانی از نیوزیلند را مطرح کردهاند.
↩بوچانی پیشتر گفته بود به دنبال پیش آمدن مشکلاتی برای او به خاطر روزنامهنگاری در ایران ناچار به خروج از این کشور شد.
↩بهروز بوچانی حق ورود به استرالیا را نداشته و به همین جهت در جزیره مانوس پاپوآ گینه نو بود. بوچانی منتقد سیاستهای مهاجرتی استرالیا و رفتار آن کشور با پناهجویان بوده است.
↩جزیره مانوس متعلق به پاپوآ گینه نو است اما استرالیا از سال ٢٠١٣ از آن به عنوان بازداشتگاه پناهجویانی استفاده میکند که سعی میکنند به استرالیا بروند.
⤵هیچ دوستی جز کوهها: نوشتهای از زندان مانوس –بخشهایی از یادداشت بهروز بوچانی برای بیبیسی فارسی:
این کتاب، توصیفگر رنج برهنه انسان است با همه تلخیها و شیرینیهایش و محصول پنج سال زندگی یک تبعیدی و تجربهای وحشتناک در یک زندان دور افتاده در جزیره مانوس. عنوان کتاب آشکارا اشاره دارد به زندگی انسان کُرد و فرهنگ و تاریخ پر از تراژدی مردم کردستان که یکی از لایههای اصلی این کتاب است.
برای سالهای طولانی است که پناهندههایی که از سوی خود سیستم بیمار شدهاند اسیر روند بوروکرات درمانگاه زندان هستند. در این سالها سیستم به گونهای طراحی شده که یک زندانی بیمار برای دریافت خدمات درمانی هر روز باید در صفهای طولانی بایستد، هر روز باید فرم تقاضا را پر کند و هر روز با امیدهای واهی به زندگیاش در زندان ادامه دهد. همه چیز بیهوده است و این بیهودگی دشمن زندگی است.
سالها است که از این جزیره به استرالیا نگاه میکنم و میبینم که روز به روز طبقات آسیب پذیر در زیر ساختارهای بیرحمانه “سیستم حاکم” در حال از دست دادن هویت و شخصیت انسانیشان هستند.
روح زندان و سیستمی که مانوس را آفریده و اداره میکند بیرون از جزیره هم در حال بازتولید نسخههای بیشماری در سراسر جهان است. این همان نکته اساسی است که در کتاب راویاش بودهام.
