تملق، منافع فردی و دیگر هیچ…

عظیم کریمی، عضو هیئت علمی دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی

رسیدن به منافع فردی قرن هاست که کشور را دچار خسران و فلاکت کرده است، ضرر توجه به منافع فردی به اعتبار و منافع ملی زمانی بیشتر است که مسئولین کشور ابتدا عزم خود را برای رسیدن به منافع فردی جزم کنند تا منافع عمومی و ملی.
باورهای غلط تاریخی و رسیدن به پله های قدرت در هر روزگاری ضربات جبران ناپذیری به پیکره ی جامعه و منافع ملی زده است.سیستمی بودن مساله ای بنام تملق و ریا که کاربردی ترین وسیله برای رسیدن به منافع فردی است ، قرن هاست که گریبانگیر کشور شده است و رنگ و بوی آن بسته به نوع ایدئولوژی و مرام حاکم بر جامعه در طول تاریخ ایران تغییر شکل داده ، اما آنچه ثابت مانده خود مسأله ی تملق و ریا برای رسیدن به مقاصد فردی است.
تملق و ریا، باسواد و بی سواد، را در خود پنهان کرده و بسته به زمان و مکان است که به چه شکل و شمایلی خود را بروز دهد.در تاریخ سیاسی ایران ، میان وزارت و یا مسئولیت یک فرد و خلقیاتی همچون چاپلوسی و بی شخصیتی او ، ارتباط مستقیمی است، به گونه ای که افراد آزادی خواه ، صاحب فکر ، زمانی کوتاه مدیریت کرده و بسیار زود حذف شده اند.
در چنین فضایی حتی افراد باسواد و تحصیل کرده دچار بیماری تملق و چاپلوسی و تلاش برای رسیدن به منافع فردی شده اند، تا جایی که به حذف افراد کارآمد روی می آورند.
منافع فردی و تملق در دوران کنونی به خاطر وجود بسترهای تاریخی تملق و ریا متاسفانه ادامه پیدا کرد و چه بسا افراد ریا کاری که زمانی ادعای خدمت و دینداری می کردند ، با اختلاس و خیانت به انقلاب به دوختن کیسه ی منفعت خود پرداختند.منفعتی که نتیجه ای جزء خسران و نابودی منابع ملی نداشت.
بعضی از مدیران بیش از آنکه به واسطه ی توانایی و تخصص و تعهدشان مدیر باشند به واسطه چاپلوسی و بی اختیار بودن محض در برابر مدیران بالاتر و مدیران سیاسی ، مجری بی چون و چرای فرمان ها، آنها در مقام خود ابقاء می شوند و مدیران این رده ها نیز مدیران مطیع و فاقد هر گونه نوآوری و استقلال مشی و نظر را می پسندند.
متملق و چاپلوس شرف و انسانیت خود را می فروشد و از شئون انسانی ساقط می شود ، طرف مقابل هم آهسته آهسته به مقام منیع فرعونیت صعود کرده و با تصمیم های ناصواب ضمن وارد کردن خسارت بسیار زمینه های رواج بیش از پیش این پدیده شوم را فراهم می آورد.
به قول شاعر:
مرا خواسته ای باشد ای کردگار
جهنم که گفتی چنین و چنان
نما بر تملق سرایان عیان
تملق همه چیزها ز بنیاد برکند
ز مظلوم دمی عافیت
ز ظالم خانه آخرت