🔺ازعلائم روانی ابتلاءبه بیماری کروناچه می‌دانیم؟

✍دکتر درویشی؛ روانشناس

واقعیت آنکه این روزها کمتر افراد یا خانواده‌ای را سراغ داریم که یک یا چند نفر از آنان به بیماری کووید ۱۹ مبتلا نشده باشند.

بیماری که مطابق گزارشات و تظاهرات بالینی در هریک از افراد علیرغم بروز علایم مشترک مثل: تب، لرز، بدن درد( میالژی)، سرفه خشک، از دست دادن حس بویایی و چشایی علایم غیر اختصاصی دیگری نیز از سویwho و مراکز علمی و تشخیصی گزارش شده است.
دل درد و سندرم گوارشی، اسهال و استفراغ، بی اشتهایی و… از جمله علایم غیر اختصاصی کرونا که اخیرا به شدت رایج شده و اتفاقا در شهر ایلام کیس های متعددی از این دست گزارش شده است

وضعیت موجود به گونه‌ای است که حقیقتا ابتناء و اکتفا به تست‌های رایج کرونا از جمله پنل‌های غربالگری اولیه ، PCR و…نیز تا حدی تحت الشعاع این شرایط قرار گرفته به گونه‌ای که در برخی افراد با تست مثبت هیچ گونه علایمی مشاهده نشده و بر عکس در افراد با تست منفی کرونا پس از چند روز، بیماری در فرد به شدت گسترش یافته و بعضا منجر به مرگ شده است

این روند را باید ناشی از عمق پیچیدگی و ناشناختگی این ویروس هزار چهره دانست که همچنان ابعاد زیادی از تاثیر و تاثر آن برای دانشمندان ومبتلایان ناشناخته مانده است و شاید بعدها جنبه‌هایی از آن مکشوف شود؛
اما آنچه غرض بنده به عنوان یک روانشناس در این نوشته است، مرموزترین و پیچیده‌ترین جنبه ابتلاء به کووید ۱۹ یعنی تبعات روانی _شناختی بیماری است که متاسفانه خیلی کمتر بدان توجه شده است.

برابر تحقیقات علمی صورت گرفته و گزارش بیماران، افراد مبتلا چند روز پس از سیر بیماری در بدن و درگیری سیستم تنفسی، ایجاد حالت هایپوکسی وکاهش اکسیژن، حمله ویروس به قشر مغز (کورتکس) و سایر یاخته های مغزی آغاز شده و سیستم عصبی مرکزی(CNS) و همچنین اعصاب محیطی به شدت تحت تاثیر بیماری قرار می گیرد.

علایم این تهاجم به شکل احساس غمدیدگی مفرط، نا امیدی فزاینده، افسردگی روانی و خلق پایین، احساس مرگ و پایان زندگی خود را نشان می دهد.

این وضعیت در بیماران بستری در بخش‌های ویژه بیمارستانی به دلیل دوری از اعضا خانواده، مشاهده مرگ سایر بیماران، فضای حاکم بر بیمارستان، درد و شب نخوابی و… بیشتر و شدیدتر مشاهده شده است.

لذا توصیه شده حتی الامکان بیماران با ریسک کمتر در منزل بستری شوند تا از نقش بی بدیل حمایتگری اعضا خانواده بهره مند شوند.

آنچه شرایط این بیماران را از لحاظ روحی و روانی بغرنج تر می‌سازد نخوابیدن به دلیل درد بدن، تب و لرز بی‌پایان است که تداوم این روند از یک هفته تا بعضا ۲۰ روز خشم و بی حوصلگی فراوانی را تولید می کند.

در این میان نقش سایر اعضا خانواده، دوستان و همکاران در کاهش آلام روانی، ایجاد امید به بهبود و عبور از این شرایط سخت و تاریک حقیقتا معجزه آساست؛

چه بسا یک احوالپرسی ساده و کوتاه، استفاده از کلمات امید بخش و انگیزشی حتی در حد یک پیامک کوتاه تاثیر شگرف و قابل توجهی در تغییر شرایط روحی بیمار ایفا نماید

پس بیاییم در این شرایط که بد جور فضای ناامیدی و ترس از ابتلا به بیماری در بین خانواده‌ها سرایت کرده است، سروش و پیک امیدواری و فرا رسیدن روزهای روشن و پر امید باشیم بخصوص برای آنانی که درگیر بیماری شده‌اند

🌺🌺🌺 دوستان عزیز …

باور کنیم این روزهای سخت نیز بالاخره پایان خواهد یافت…
بیایید امیدمان را از ناامیدان دریغ نکنیم… آنها به شدت نیازمند این امید برای زنده ماندن هستند….

با آرزوی بهترین‌ها